നിന്നോടു പറയാന്‍ കൊതിച്ചത്.

നിറനിലാവുള്ള നീല രാത്രിയില്‍,നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ ഞാനിന്നും നിന്നെയും കാത്തിരിപ്പാണ്.....
വെറുതെയാണെങ്കില്ലും നമ്മള്‍ ഒന്നിച്ചിരുന്നു നെയ്ത കിനാക്കളത്രെയും ഇന്നെന്റെ തീരാ നോവാണ്....

സത്യത്തില്‍ എനിക്കു നിന്നോടു പ്രണയമായിരുന്നോ????
അല്ല.!!
നീ പറയുന്നതു പോലെ വാക്കുകള്‍ കൊണ്ടു കെട്ടിപ്പടുക്കുന്ന ഒരു സ്പടിക മന്ദിരമാണു പ്രണയമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ ... ഞാന്‍ നിന്നെ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല... കാരണം എനിക്കു നിന്നോടുണ്ടായിരുന്നത് കാവ്യ ഭാവങ്ങള്‍ക്കും വാക്കുകള്‍ക്കുമപ്പുറം വര്‍ണ്ണിക്കാനാകാത്ത വിധമുള്ളോരു വികാരമായിരുന്നു.ഇന്നു ഞാനെന്റെ ചുറ്റിലും കാണുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ വര്‍ണ്ണമോ,ഭാവമോ അല്ലായിരുന്നു എനിക്കു നിന്നോടുണ്ടായിരുന്ന ആ പേരറിയാത്ത വികാരത്തിന്.

ഒരിക്കലും തമ്മില്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ല ഞാന്‍ നിന്നെയും നീ എന്നെയും എത്ര മാത്രം സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്, നമുക്കിടയില്‍ ഉടലെടുത്ത ആ ആത്മബന്ദത്തെ അറിയാതെ പറയാതെ നാം തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു.ആ തിരിച്ചറിയല്‍ അതു നമ്മുടെ ജീവിതത്തില്‍ ഒരുപാട് മാറ്റങ്ങള്‍ വരുത്തി.ഒരായിരം വര്‍ണ്ണസ്വപ്നങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ നെയ്ത്തുതീര്‍ത്തു.എത്ര സുന്ദരമായിരുന്നു ആ കാലഘട്ടം,കൂടെ നടന്ന ഓരോനിമിഷവും മറക്കാനും മായ്ക്കാനുമാകാത്ത മധുരസ്മരണകള്‍ സമ്മാനിച്ച ആ കാലഘട്ടം...

അന്നു നാം ഒന്നിച്ചിരുന്നു നെയ്തവര്‍ണ്ണക്കിനാക്കള്‍,,,അതിന്നെന്റെ കണ്ണുനീര്‍ വീണുകുതിര്‍ന്നു ചായം നഷ്ട്ടപ്പെട്ട ചിത്രങ്ങളയി അവശേഷിക്കുന്നു.!!!
പിരിയാനായിരുന്നെങ്കില്‍ പിന്നെന്തിനാണു നമ്മളോന്നിച്ചത്??എന്നും കൂടെ നില്‍ക്കാമെന്നു മോഹിച്ചത്????വേര്‍പിരിയരുതേ എന്നു പ്രാര്‍തിച്ചത്????എല്ലാം എന്തിനായിരുന്നു?? കനലായെരിയുന്ന മനസ്സുമായ് ഒരിക്കലും ഒന്നുചേരാത്തവിധം ഒന്നു തമ്മില്‍ കാനാനാകാത്ത വിധം എന്നെന്നേക്കുമായി അകലുവാനോ???

സാഹചര്യങ്ങള്‍ നമുക്കു മുന്നിലാടിത്തിമിര്‍ത്ത നാടകത്തിന്റെ ഒടുക്കം നമുക്കു ലഭിച്ചത് തീരാ വ്യധകള്‍ മാത്രമാണ്.ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്ന കിനാക്കളേ നോക്കി നെടുവീര്‍പ്പിടേണ്ട ഒരു ഭാഗ്യഹീനയായ് ഞാനിന്നും ഇവിടെ നീറിനീറി ജീവിക്കുന്നു.എല്ലാം ഉള്ളിലൊതുക്കി മടങ്ങാന്‍ കൊതിയുണ്ടെനിക്ക്..എന്നിരുന്നാലും എന്നെങ്കിലും എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു ചെറുമാത്രയെങ്കിലും ഞാന്‍ കണ്ട കിനാവുകള്‍ സഫലമായെങ്കിലോ എന്നൊരു പ്രതീക്ഷ അതെന്നെ ഇന്നും ജീവിക്കാന്‍ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു....